Evet efendim. Sonbahar geldi, yoğun sıcaklar bitti. Ama ülkemin çilesi bitmedi. Dün Antalya’nın Alanya ilçesinde başlayan yangın, Aliefendi’den İspatlı’ya ulaştı. Evler, seralar kül oldu. İnsanlar evlerini terk etmek zorunda kaldı. Aynı gün Muğla’da da bütün gece süren alevlerle boğuştuk. Sadece 24 saat içinde Antalya ve Muğla’da toplam 7 orman yangını çıktı. Evet, tam 7! Ya arkadaş! Bu normal mi? Bir ülkenin akciğerleri, göz göre göre, cayır cayır yanarken, hâlâ “kontrol altına alınmaya çalışılıyor” cümlesini dile getirmekten bıkmadınız mı? Vallahi ben duymaktan bıktım!Başka bir ülke böyle bir felaket yaşasa, derhal önlemler geliştirir, strateji kurar, geleceği planlardı. Bizde ne var? Her seferinde aynı nakarat: “Şiddetli rüzgar… Sıcak hava… Ekiplerimiz yoğun çaba harcıyor… Kontrol altına almaya çalışıyoruz...” Kusura bakmayın ama bu cümleler artık teselli değil, acziyetin ilanıdır. Üstelik tesadüfe bakın, yangınların büyük çoğunluğu yine Antalya ve Muğla’da! Bu bölgeler bir “yanan orman kuşağı”na mı çevrildi? Yoksa işin içinde görmediğimiz, söylenmeyen başka hesaplar mı var? Bilimsel bir açıklaması varsa buyurun, anlatın da öğrenelim. Ama yoksa, bu ülkenin halkı artık kandırılmaktan bıktı. Yangınla mücadele sadece yangın çıktığında hortumla koşmak değildir! Öncesinde alınmayan önlem, sonrasında dökülen gözyaşını büyütür. Daha kaç köy tahliye edilecek, daha kaç can ormanla birlikte kül olacak? Türkiye, 2025 yılında hâlâ aynı acıyı, aynı rezaleti yaşıyor: Ormanlarımız yanıyor, biz izliyoruz. Ve izledikçe tükeniyoruz.