Öyleyse gözümüzü daha çok açmak gerek kanımca..Ben bu olayları neden yaşıyorum diyebilmek,neden bu insanlar benim yanımda diye sorabilmek,neden diğerleri uzakta diye sormak ,sorgulamak..Tesadüfen gelmiş olamayız dünyaya hiçbir rastlantının tesadüf olmadığını idrak etmek gerek…içindeki cevheri bulup çıkarabilmek..Hayatın akışı içinde farkında olmak..Yaşadıklarımızdan öğrenmek…

Öğrendim ki başkaları için kendini yok sayman yanlışmış…

Öğrendim ki herkesin mutlu olması için çabalamak boşa kürek çekmekmiş…

Öğrendim ki en yakınların dahil çıkarları öz konusu olduğunda senin karşındaymış…

Öğrendim ki bu hayatta ilk düşünmen gereken kişi kendinmiş..

Öğrendim ki çocukluk yılların kişiliğinin aynasıymış…

Öğrendim ki bencil olana saygı daha fazlaymış…

Öğrendim ki mükemmel anne, mükemmel eş, mükemmel insan hikayeleri bir yalanmış…

Mükemmel olmaya çalışmak hayatın en büyük sınavıymış…Meğer hatalar insan içinmiş…Hata yaparsan ve affedilirsen ancak değerini anlarmışsın kendinin…

Öğrendim ki hatasız davranmaya çalışmak  hayatın en büyük hapishanesiymiş…

Öğrendim ki insan yanlışlarıyla özgürmüş…

Çünkü anladım ki insan mükemmel değilmiş…

VE ÖĞRENDİM Kİ SİZİN DEĞERİNİZİ ANCAK SİZ BELİRLERMİŞSİNİZ…Ve eğer değer görmek,önemsenmek,kabul edilmek için siz kendiniz olmaktan vazgeçerseniz bir gün herkes sizden vazgeçermiş…

SEVGİLERİMLE…