Derin bir felsefe…bir çok anlam çıkarılabilir…benim anladığım, „ bir başka bedene ve ruha bürünme, kim olursan ol, yalnız kendin ol..“ demek istemiştir, Mevlana Hazretleri…

Burada tasvirlediği, insanın özü ile sözünün bir olmasıdır...Eylem ve söylem çizgisinde kaymaların, şaşmaların olmamasıdır…birilerine yaranmak için ve çıkarlarına zeval gelmesin diye farklı kimliklere bürünmeyi tercih etmemesidir…Çünkü kişi ancak kendi olduğu zaman değerlidir…Duruşu olan ve sağlıklı düşünen insanlar ne olduklarını ya da ne olmadıklarını bilir ve ona göre davranırlar…Ve ne yazik ki olduğunun dışında görünmek bir karakter bozukluğudur.

Öte yandan, olduğu gibi-göründüğü gibi olmayanlar, karşısındaki kişiyi de yanıltacağı için, hem kendine hem de karşısındaki kişinin ona olan saygısını zamanla yitireceklerdir. Bu öz‘den ayrı sergilen karakter modeli her alanda çelişkiyi yaratacak, kişi samimiyetten uzak olmayı benimseyecektir. Samimi olmak, kendini net ve olduğu gibi karşıya yansıtmaktır. Sonuç ne olursa olsun, uzun vadede samimi insanlar huzurludur, vicdanen rahattır, öz güvenli, kendine ve başkasına saygısı olan insanlardır. Durum ve dava ne ise, kişi kendi benliğinden uzaklaşip, bir başka bedene ve ruha bürünerek sergilediği tavır ile zaman içinde yüzleşecektir. Bu kez de suçluluk duygusu ve kendine acıma ile başgösteren, ruhsal sorunlar ortaya çıkacaktır. Hiç kimse uzun süreçte kendisinin dışında bir başka kimliği oynayamaz, zamanla ortaya çıkar ve çevresi tarafından dışlanır. Göründüğünün ve olduğunun dısına çıkmak  sadece oyuncuların sahnede veya sette yaptığı iştir..Onlar meslekleri gereği karakter değiştirir…! Sahne biter, perde kapanır, herkes kendi gerçeğine geri döner…Oyunculuğu hayat felsefesi edinmiş kişiler ise, her ihtiyaç duydukları anda, kendi yazdıkları replikleri sahnelemekten kaçınmazlar. Oyundaki role öyle kaptırırlar ki, kendileri olmaktan çıkar, adeta olmak istedikleri karakterin sahibi olurlar…Oysa ne mutlu kendi gerçeğini yaşamın her alanına yansıtanlara…! 

Bir başka açıdan bakarsak, insan kendi doğasının dışına taşarken büyük enerji sarfedecektir. Olduğunun dışında olmayı seçmek, kendi kaynagından kopmak, yeni bir kaynak oluşturup bir de o kaynağı kendi çıkarları için işlemek, şekil vermek ve pazarlamak strateji gerektirdiği için sarfedilen çaba kücümsenmeyecek kadar zordur..! Olduğunun ya da göründüğünün aksine davranmak, aynen kirletilmiş ticaret gibidir…Kişi kendine sahte bir karakter satın alır…o karaktere sahip olmanın karlı yanları ile meşgul olur…ve müsteriye o karakteri ne pahasına olursa olsun pazarlar, satıştan elde ettiği kar‘ın dışında hiç birşeyle de ilgilenmez…! Artık bu satıştan elde ettiği şey kar mı zarar mı, onu da zaman içinde, benlik sorgulaması ile karşılaştığında anlayacaktır…!

Karakterleri, bir diğerinden ayıran en büyük özelliklerin başında, kişinin düsüncesi ile duyguları arasında sağladığı denge gelir…Bu dengenin sağlamlığı davranışlara yansır. Ve kişi o zaman kendini temsil eder…Sadece kendini temsil edebilen kişi, özgürleşir, mutlu olur, hayattan keyif alır…Doğal olmayı seçmek, düşüncede farklı eylemde farklı davranmamak, stabil olmak, rengi belli yaşamak, dik durmak, içi dışı bir olmak her ne pahasına olursa olsun insan gibi yaşamaktır…!

Sevgiyle kalın, Mutlu kalın.

Profesyonel Koç

Derya Colaker

www.deryacolaker.com