En acısı evladın vefasızlığı ki dilerim kimse yaşamasın…kendi hayatınızı ona endekslediğiniz, onun mutluluğu, onun sevinci, onun geleceği için çırpındığınız evlatlar…bir gün gelir bi bakmıssınız yaşlanmış ve sevgiye ilgiye ihtiyacınız olduğu zamananlarda, sizi ne arar ne sorar olmuşlar.., yalnızlığınıza terk edilmişsiniz adeta…Sevdalar aşklar da bir tuhaflaştı…herkes herkesle sevgili oluyor bir çırpıda…sonra yaşandı bitti diyor pişkince, terk etmeler, yeni ilişkilere yelken açmak üzere „sen benden daha iyisine layıksın“ gibi bir de teselli ikramiyesi iki süslü sözle sıvışılıyor…Oysa birinin gönlüne girmek için günlerce yapılan kurların bir sorumluluğu olmalı…yaşanmışlığa karşı vefalı olmalı…duygular bu kadar umarsızca tüketilmemeli…

„Zaman devir çok değişti…Ah nerde o eski vefalı insanlar“ diyor büyüklerimiz …!

Haksız da sayılmazlar…Vefa her yüregin tasiyamayacagi agir bir yüktür, Vefali olmak icin kocaman bir yürek, vicdan gereklidir.  Vefa insanın içinde doğuştan var olan, o güzel hissiyat ile bütün olmaktır. Yakınlarımıza dostlarımıza dar zamanlarında bize ihtiyaç duyduklarında yanlarında olabilmektir. Onların sevincine üzüntüsüne ortak olabilmektir. Maneviyatı ön plana alıp, çıkarlara ters bir durumda bile bir kişinin yanında yeralmaktır. Nefes aldıkça birlikte yürüdüklerimizi yarı yolda yarım bırakmamaktır. Vefa gercekçi olmaktır, yalandan uzak durmaktır. Vefa güvenmektir, kucaklamadır. Samimi bir bakış bazan de sadece sıcacık bir gülümsemedir. Zor zamanları birlikte aşmaktır. Vefa verilen sözü yerine getirmektir. Vefa iyi niyetin ispat şeklidir. Merdivenleri çıkarken yanında olduklarımızın, merdivenleri inerken de yanında olmaktır. Vefa karşındakini sorgulamadan, eleştirmeden, o kişiye yakıştırılan olumsuz etiketlemelere rağmen o kişinin yanında olabilmektir. Hayal kırıklığına uğratmamaktır. Vefa arkanda bıraktığını enkazıyla başbaşa bırakıp çekip gitmek yerine, o kişiyi yeniden hayata kazandırmaktır. Vefa kendini bilmektir. Biraz mesafe alınca, o yolu katederken yanımızda olanları asla unutmamaktır. Zor zamanlarda ortaya çıkan kutsal bir duygudur. Mevki şan şöhret gibi geçici koltuklarda otururken etrafı hor görmemektir. Bağlılıktır, sadakattir. Çıkarları uğruna insan satmamaktır, güzel insanların ahlak mücadelesidir. Vefa karanlığa ışık tutabilmeyi başarmaktır. Umutsuza umut olmaktır. Vefalı olanların tek mükafatı karşısındaki insanın gözlerinde o parıltıyı görmektir. Işte bu noktada vefalı insan olmak en büyük erdemdir.

Simdi hepimiz kendimize soralim…“Ben ne kadar vefaliyim acaba ? „ Kimbilir igneyi önce kendimize batirirsak, farkindaliklarimizi önce kendi hatalarimizi anlamada gelistirirsek, sanki karnede iyi notlari artirmak cok da zor olmayacak degil mi? Bir toplumu olusturan bireyler hatalarini düzelttikce, o toplum ancak o zaman bütünde huzurlu yasar…! O halde bütünün hayri icin herkes karnesini alsin eline ve tarafsizligini koruyarak kendi notunu kendi versin...

Vafasızlıkla karşılaşmamak dileğiyle….! Vefalı insan olmanın yolunda, yaşanası güzel bir Dünya`ya özlemimle…

Sevgiyle kalın, Mutlu kalın.

Profesyonel Koç

Derya Colaker

www.deryacolaker.com