Cumhuriyet Halk Partisi Mersin Milletvekili Gülcan Kış, Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu tarafından yayımlanan 2024 tarihli “Çocuk Refahı Raporu”, Türkiye için alarm zillerini çaldığını vurgulayarak, 43 ülke arasında 35. sırada yer alan Türkiye'de, özellikle 15 yaş grubunda yaşam memnuniyetinde büyük düşüş, intihar oranlarında ciddi artış, akran zorbalığında tırmanış ve akademik başarıda gerileme ile dikkat çektiğini ifade etti. İlgili çarpıcı tabloyu Türkiye Büyük Millet Meclisi gündemine taşıyan Kış, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanı Mahinur Özdemir Göktaş’ın yanıtlaması istemiyle 7 maddelik kapsamlı bir yazılı soru önergesi sundu. Yanıtları değerlendiren Kış, “Ciddiyet yok, strateji yok, sadece kopyala-yapıştır cümleler var!” diyerek sert tepki gösterdi. Kış, “Biz sorduk, ‘15-19 yaş arası intihar oranları neden artıyor? Bu yaş grubuna özel bir strateji var mı?’ Bakanlık yanıt vermiş: ‘Saha ziyaretleri yapıyoruz. Hastanelerle iletişim kurup destek veriyoruz.’ Bu cevap şaka olmalı. Yani intihar eden çocuğa saha ziyareti planıyla mı yetişeceksiniz? Bu yaş grubunda yaşanan ruhsal çöküşe karşı hâlâ elimizde elle tutulur bir politika yok!”dedi. Kış yaptığı kapsamlı değerlendirmede, “Çocukların %58’i akademik olarak yetersiz bulunmuş. MEB’le ortak ne yapılıyor?” diye sorduk. Cevap: ‘D.U.Y. adlı bir internet sitesi kurduk, rehberlik ediyoruz.’ Çocukların eğitimdeki devasa eşitsizliğine ‘site açtık, bakarsınız’ mı diyorsunuz? Google’dan çözüm önermiş gibi davranmak devlet ciddiyetine yakışır mı? MEB’le ortak bir program bile anılmıyor! Akran zorbalığı %26,4’e çıktı. Ne yaptınız?” dedik. Cevap: ‘0-9 yaş arası çocuklara hoşgörü, sevgi, saygı ve merhamet değerlerini anlatıyoruz.’ Ama rapordaki çocuklar 15 yaşında! Akran zorbalığına uğrayan gençleri değil, anaokulu çocuklarını hedef almışsınız. Konuyu bile anlamamışsınız! “Empatiyi övdük, cevabı duygusuz verdiler...” UNICEF raporunun tek olumlu bulgusu olan 'empati becerilerinde Türkiye’nin öne çıkması' başlığına ilişkin de sorular yöneltildi. Ancak bakanlık bu konuyu da yüzeysel ve genel ifadelerle geçiştirdi. Empati becerisini geliştirmeye yönelik tek bir program bile yok. ‘Zaten iyiyiz’ havasıyla geçiştiriliyor. Oysa desteklenmezse bu değerler bile kaybedilir. “Çocuklar intihar ederken, Bakanlık PowerPoint sunuyor... Türkiye’de çocuklar canına kıyarken, Aile Bakanlığı paragraflar dolusu genel bilgiyle geçiştiriyor. Strateji belgesi, eylem planı, web sitesi… Çocukların karşı karşıya olduğu devasa krize PowerPoint sunumuyla cevap veriyorlar. Xx Bu artık gaflet değil, doğrudan sorumsuzluktur. Her soruya copy-paste cevap vermekle bu ülkenin çocukları korunmaz. Somut eylem, yaşa özgü politikalar ve gerçek veriye dayalı analiz gerekiyor. Aksi halde bu acı tablo derinleşmeye devam eder.”