Sevgi açlığı süren insanlar o sevgiyi elde etmek için her şeyi yapabilir. Ama her şeyi.  Sevilmek için, topluluğun içindeki soytarı olmayı kabul ederler, angarya işleri kabul ederler, borç para verirler, kendi taleplerini yutarlar.

Bazı insanlar vardır; “Kimse beni sevmiyorsa ben kendimi severim” düşüncesine sarılırlar bilinçsizce….Oysa kendini tutku ve öfkeyle dış dünyadan yalıtmak sevilen insanlara imrenmeyi arttırır. Kişi sevilmek istemektedir. Ve aldığı sevgi asla yetmemektedir.Bu kısır döngü insanın sevgi dilenciliğini gün geçtikçe katlar. Böylece insan da ayağını katlar ve sakat numarası yapar, elini uzatır ve ilgi dilenir. Bir köprü kenarında yalnızlığına ağlar. Derin derin iç çeker, dünyada kimse onu sevmemektedir. En ilginci kendisi de kendisini sevmemektedir.