Mersin… Akdeniz’in incisi, narenciyesiyle, limanıyla, tarihî dokusuyla göz kamaştıran bir şehir. Hemen yanı başında Adana… Bereketli toprakların kalbi, kültürüyle, mutfağıyla Türkiye’nin göz bebeği. Bu iki güzide şehir, sadece komşu değil; kader ortakları adeta. Ama gelin görün ki, aralarındaki yol bağ değil, engel. 2025 yılındayız. Otomobiller akıllanmış, dünya Mars’a koloni hayali kurarken biz hâlâ “Mersin-Adana otoyolu ne zaman adam olacak?” sorusunun cevabını arıyoruz. Yol mu dedik? Otoyol denince aklınıza "kaymak gibi asfalt", "sessiz bir sürüş", "konforlu ulaşım" gelmesin sakın. Çünkü burası adeta bir ralli parkuru! Zıplayan araçlar, ön düzeni bozan çukurlar, şeritlere sızan yama izleri... Bu yolun eğer kazananı varsa, o da lastikçi ve tamircidir. Şimdi soruyorum: Turizmle kalkınacağı söylenen bir şehir, eğer daha şehre ulaşırken misafirini bezdiriyorsa, nasıl rekabet edecek dünyayla? Bir Alman, bir Rus, bir Arap turist Mersin’e gitmeye niyetlense, bu yolu görünce kararından vazgeçmez mi? Yerli turistten bahsetmiyorum bile; çoğu çoktan “bir daha araba sürmem bu güzergahta” diyerek rotasını değiştirmiş durumda. Bu bir sitem değil, bir çağrıdır. Sayın yöneticiler… Lütfen artık meseleye yalnızca asfalt metrajı olarak bakmayın. Bu yollar, sadece şehirleri değil; umutları, planları, hayalleri birbirine bağlıyor. Bir otoyolun kalitesi, o bölgeye verilen değerin aynasıdır. Mersin ve Adana gibi iki güzide şehri birbirine bağlayan yolun bu halde olması, sadece bir ulaşım meselesi değil; aynı zamanda bir vizyon meselesidir.