Offf!! İçim sıkıldı bu içi küçük kalplerden!…Gözlerimde donmuş iki damladan...

Dans edeceğim ben ve çılgınlar gibi müzik dinleyeceğim bugün… Rengarenk fularlarımı geçireceğim boynuma hoplaya zıplaya oynayacağım işte!!!  Bana ait olmayan asık suratları sileceğim etrafımdan… İfadesiz, donuk, mat, boş bakışlara kapatacağım kendimi… Gerçek kalan sadece “insan” olabilmenin cesaretine sahip insanlara açacağım tüm kapılarımı…

“Beni vursa nereden vurur acaba?” diye düşünmeyeceğim, aklından geçenleri yüzüne yansıtan insanları etrafımda toplayacağım... Ağlarken ağzımı burnumu yanında rahatça silebileceğim bir avuç dost gönüllüsü… Capcanlı bir ruhla cansız ruhlar bütünleşir mi hiç?

Müzik susmasın, kalbiniz susmasın, coşkunuz sönmesin, “küçük çocuk” bir yerlerde yaşasın işte… Buradayım diye el sallayan o masum çocuk ne zaman çıkar biliyor musun? Belki de bir kaşık çikolata yerken onu görebilirsin… Gerçek kalabilmen dileğiyle...