İnanın haberleri izlemek içimden gelmiyor, varsın gündemden kopuk yaşa diyorum. Haberleri izlemesem sosyal medyada karşıma cıkıyor. Orada da hangisi doğru hangisi yanlış, „okuduğun herşeye inanma „ psikolojisi baskın…

Araştırmak lazım diyorum. Google den haber sitelerinden okuyorum. Kanım donuyor…canımın çekildiğini hissediyorum. Bu başka bir haber, daha önceki tüyler ürpertici bütün haberlerin yaşattığı derin acıyı geride bırakan bir haber!…

Biri 3,5 yaşında diğeri 4,5 yaşında diyor tüm haber sitelerinde…yaw bebe onlar diyorsun…nasıl yani olamaz diyorsun…bu tecavüz değil, cinsel istismar değil, bu cinayet diyorsun…sonra yok bu cinayet bile değil…cinayette öfkenin dizginlerinin koptuğu anda, kişinin işkencesi bir diğerinin ölümüne kadardır diyorsun…bu başka birşey!…bir caninin ömür boyu bir bebenin ruhunu bedeni lime lime etmesi, dünya ile insanlar ile ilişkisini koparması, yaşayan ölüye çevirmesi diyorsun…Önce okuduklarına inanmak istemiyorsun. Yok olmaz, bunu hiç bir canlı bir başka canlıya yapamaz diyorsun…Şiddetle red ediş ve kabullenme de direniş başlıyor…

Beyin, ruh ve beden üçgenimde acı bir yanma hissi…

İşte tam o noktada insan taraflarım cayır cayır yanıyor…

Alevler tüm bedenime yayılıyor…tarifsiz bir acı cekiyorum.

Öfke kontrolü gelişmiş, şiddetten uzak yaşayan, yıllarca insanlara koçluk desteği ile olumluya yönlendiren her olumsuzluğun içinden mutlaka bir haklı neden arayan ben bile, haberi okuduğum an da gözlerinden alevler fışkıran bir ejdarhaya dönüşüyorum…öğüre böğüre ağlayarak, bunu yapanlara, hala gün yüzüne çıkmayan, bilinmeyen ama yapmaya devam edenlere lanet okuyor, isyan ediyorum.

Bir çoğunuzun benim gibi insan tarafları cayır cayır yandı biliyorum…

Fakat yanmak yetmez, çözüm üretmek lazım…devletimizle, halkımızla bu canilerin vahşetine dur demek lazım…Çocukları, aileleri bilinçlendirmek lazım…

susmak değil konuşmak lazım, hep gündem de tutmak lazım…

Daha başka ne yapmalı, bir bebeğin ruhunu parçalayıp, bedenin de orgazma ulaşmak için şuurunu yitirmiş, bunca ruh sağlığı bozuk, insanlığından vazgeçmiş bu canilere ne yapmalı…nasıl önlemler almalı…

Anneler babalar size sesleniyorum!.. çocuklarınızla konuşun, onlara anlatın, uygunsuz bir durumla karşılaştıklarında gelip size anlatmaları için güven verin. Onları dikkatle gözlemleyin, davranışlarına dikkat edin. Unutmayın „erken teşhis hayat kurtarır“ büyük felaketleri önlemek için size rahatlıkla herşeyi konuşabilmeleri için çocuklarınızı eğitin, bilinçlendirin…çocuklarınızla ne olur arkadaş olun, sevgi verin, cesaretlendirin!..

Devletimize de çok iş düşüyor!..keşke bir yasa çıksa ve her mahallede ruh sağlığı tarama merkezleri açılsa, her hanenin aile bireylerinin ruhsal sağlığı kontrol edilse ve psikolojik sorunlu insanlar destek programlarına alınsa…

Ve en caydırıcı ceza yöntemi olan, çocuklara tecavüz edenlere idam yasası çıksa…

Mutlaka birşeyler yapılmalı…başka bebeler daha büyümeden, ölmesin diye birşeyler yapılmalı…

Profesyonel Koc, yazar derya Colaker

www.deryacolaker.com