5 şubat 2023

Hayatın içindeydik.

Kimimiz işinde gücünde.

Kimimiz okulunda

Kimi başında sevda yeli

Kimi ödeyeceği fatura hesabında

Kimi yarın ne giyeceği derdinde...

6 şubat 2023

Hayatın durduğı  an o an, ne içinde ne dışında..

Şaşkınlık

Korku

Ne yapacağını bilememek

Ölümün sessizliği.

Karanlık,zifiri karanlık.

Soğuk.

Betonların altındakide çaresiz, üstündekide o an

Bir ses için bir nefes için çırpınış.

Saniye öncesi sonrası

Sevdiklerin var, sevdiklerin yok

Saniye ile...

7 Şubat ve sonrası

Artık hiç birşey o andan öncesi gibi olmadı ne depremi yaşayan kayıpları olanlar ne bizler için...

6 şubattan sonra zaten daha önceside  araç olarak gördüğüm maddiyat, iyice pul oldu bende.

Bir saniye sonrası garanti deyilken; paranın, evin, malın, mülkün, arabanın hiç olduğu.Nefesin, sağlığın, sevdiklerinin en büyük zenginlik şükür için.

  Deprem bölgesine Hatay ve Adıyaman'a gittim. Hatay' gönüllü, Adıyaman'aysa Mersin Büyükşehir Belediyesinin konteynir kenti için. Hatay'ı çok severim  her gidişimde kalbimden bir parçam kalırdı. Asi nehrine dalıp giderdim.  Hatay geceside, gündüzüde, insanıda güzel kentti..

Depremden 3 hafta sonraydı gittiğim, Hatay nerde, nerde Hatay dedim.

Yokkk..

Sağıma baktım, soluma, yokkk koca kent yokkk... Yok...

Yok...

Her yer toz, duman , yıkım

Ben solyanımda o an öyle bir acı hissettim ki  hala acır. 

 Bir el kalbime bastırdı nefes alamadım, boğuluyor gibi oldum.

Ya  orda doğan büyüyen, evlenen, baba, anne olan insanların acıları?

Sadece yuvaları değil, memleketleri yok artık.

Sonrasındada gittim koca bir şantiye.

Yaralar sarılıyor, deprem bölgesinde, depreme dayanıklı binalar yapılıyor, evet destek hiç bitmiyor. Ama sevdiklerinin özlemide...