O kadar hızlı geçiyoruz ki yollardan, göz ucuyla fark ettiğimiz güzelliklerin hiçbirinin tadına varamıyoruz. O kadar çok seçenek var ki önümüzde hangisini denesek aklımızın diğerinde kalmasına engel olamıyoruz. O kadar vazgeçilebilir ve yeri doldurulabilir oldu ki her şey ve herkes, kayıplarımıza bile hak ettikleri hüznü hissedemiyoruz.
Keyfimiz bile eski keyif değil farkında mısınız? Onlar bile hormonlu sanki. Şişirilmiş, parlatılmış, renklendirilmiş ama içine baktığınızda ne tadı tat, ne aroması aroma. Hep bir şeyler eksik, hep bir şeyler yanlış. Dingin bir an bile fazla bize. Hız elimizden bu lüksü almış sanki. Acelemiz var, ne dinlenmelerimiz dinlendiriyor ne çalışmalarımız üretiyor. Koştura koştura bir hayat yaşıyor, nereye varacağımızı düşünmekten başımızı kaldırıp da geçtiğimiz yollara bakmıyoruz.
Fark etmeliyiz oysa ki... Kendimizi, etrafımızı, nereden gelip nereye gittiğimizi...Birilerine yetişmeye çalışırken kendimize geç kalışlarımızı...
Farkındalıklarla dolu bir hafta olması dileğimle..
Yorumlar