Acın, bir damlacık şebnem misali düştü yüreğime. Fakat yüreğim onu bile kaldıramadı, dayanamadı hasretine.O ani ölümünün üzerinden zaman adeğta durdu annem. Kuşlar balkonunda öksüz kaldı annem,ya ben ya ya küçük kızın ya iki oğlun hele hele sevmeye doyamadığın torunun, Kader seni ellerimden çekip aldıktan sonra yüzümün güldüğünü mü sandın? Seni günden güne unutmak isterken,aksine daha da karanlıklara hapsoldum. Hayat elime ayağıma zincir vurdu, esir düşürdü beni... Ama en acısı da, sana tatlı tatlı anne diyememek, her sabah gelip birlikte kahve içememek atlayamamak boynuna ve sarılamamak doyasıya...Anne sevgisi denen şey bu olsa gerek... Şu an dilimin susmasına rağmen, gözlerimden akan yaşlar kalbimi delecek şekilde ''anne'' diye çığlık atıyor.İstemem annem! Çünkü kalbimin ortasında sen varsın. Seni bir kere kaybettim, bir daha kaybetmek istemem. Benliğim,mahşer çıplakları gibi hayatın ortasında yapayalnız kaldı. Sana hiç bir zaman '' keşke senin yerine ben ölseydim'' diyemedim. Çünkü ben,senin arkamdan dökeceğim bir damla gözyaşına dayanamazdım. O zaman bana deselerdi ki: '' Annenin ağlamasını istemiyorsan, senin kalbini bedeninden ayırarak ve ruhunu da içine hapsederek cehenneme atalım '' ben de onlara: '' annemin gözünden bir damlacık yaş düşmesin, cehennem ateşlerine bin kere girmeye razıyım'' derdim, hem de seve seve...Mekanın cennet olsun ANNEMMMMMMMM..Sen gittiğinden beni her gün mezarını çiçeklerle süslüyorum çok severdin damadın TARKAN’ı  oda seni ne kadar severmiş şimdi daha çok anladım annem..
İşte.... Mezarının başındayım...Görüyorum ki, toprağına damlayan gözyaşlarım, mezarında beyaz beyaz çiçeklerin bitmesine sebep olmuş. Bu çiçeklerin ismi ''HASRET ÇİÇEKLERİ'' olsun ANNEMM..