Naifliğine uzanıp yüz yıl gözlerini açmadan uyuyabilirsin Eylül'ün... En sakin, en şefkatli, en utangaç, en sitemkar bir aydır. Puslu gördüğün kışı yumuşatan, tuzu çok yormuş nemli yazı arkanda bırakıp rahatça yaslandığın dostundur. Bir bahar akşamınınen güzel melodisidir. Geçen kıştan kalan dost sohbetlerine "kaldığımız yerden devam" dedirtir. "Eylülde gel" şiiriyle yarım kalan aşkları da dize getirir.. Derler ya; tüm mevsimlerin amacı da Eylülde varmakmış diye.. Tüm şairlerde anlaşmış gibi Eylül' e sevdalıymış. Yeni bir şiirin adını koymak için belki de?.. Hayatta olan en güzel şeylerin olduğu yerde kalmamasını söyler gibi. Dikkatli dinlediğinde kulağına hışırdar sözcükleri. İçindeki çocukla bağlantını kaybetmemen konusunda uyarı verir Eylül.. İnsanın yüzünü mavi yeşil bir tül okşayarak öper... Bu ılık rüzgarla kuşlarında alıp başlarını gitme halleri de böylece başlamış olur. Toprağa usulca vurur yağmurun ilk damlası.. Her şeyden birazcık barındırır Eylül. Zengin, bereketli, hüzünlü, sıcacık, yumuşacık Eylül şimdilik hoşça kal...
Yorumlar